یاداشتی از محمد ذاکری درباره فیلم کشند قرمز
کشند قرمزهمیشه هم «قرمز» نیست!
همیشه هم «کشند» نیست!
گاهی یک فیلم است!
وفیلم ها هم همیشه قرار نیست که «دیده» شوند!
همان طور که دیده ها هم قرار نیست که همیشه «فیلم» شوند!
نمی دانم کدام شاعر در کدام کنگره شعرجوان بود که سروده بود:
«چشم مخصوص تماشاست اگر بگذارند وتماشای تو زیباست اگر بگذارند»
وحالا حکایت فیلم کشندقرمزاست. فیلمی تماشایی وزیبا از «احسان وایمان رضایی» که قبلا گوج گنو را از آن هادیده بودیم.
با دلمشغولی های تازه ای که این بارکارگردان ازکوه گنو دل کنده زده به ساحل بندرکه البته نگذاشتندرسما تماشاکنیم این دل کندن را.
به خود تماشا سوگند که نگذاشتند.
فیلم را به تنهایی دیدم .فیلم زیباست اما چندتا اما واگر هم دارد.وخدا می داند که اگر مثلا در یک سالن نمایش 500نفری بود این اما واگرها می شد ازچندهزارتا هم می گذشت واز این لحاظ باید شکر گزارهم باشند هرچنددقیق نمی دانم بندرعباس سالن 500نفری هم دارد یا نه؟.
فعلاخداراشکر که می شود رفت لب همین ساحل بندر واز دور برای کشند قرمز دست تکان داد ومگر کشند دیدن هم دارد؟.
وخداراشکرترکه کارگر روزمزدافغانی گران شده وگرنه می دادندجلوساحل یک تیغه ی شش متری بالابیاورند که سرش اولین خانه ی شهرباشد وته اش دهان هرکه بپرسدچرا؟
راستی چرانتوانیم یک فیلم نیم ساعته ی بی خطر وبی ضرر در دفاع از محیط زیست مان را درسالن یک سینما ببینیم؟
فکرم به جایی نرسید.
فقط به این جا رسید که نه در آزمایشگاه های شیلاتی و محیط زیستی که در همین چهردیواری خانه تعدادی کشندقرمزرا تکثیر کنم وبگذارم توی کیفم و بدهم تماشاکنند.
دوستان...همکاران...همشهریان...دانشجویان...
واگر پسندیدندتکثیرش کنند و...
وخودکشند مگر چیزی جز تکثیر یک پدیده ی دریایی است؟
پدیده ای در عمیق ترین لایه ها.
مشتی خس وخاشاک زیر سنگین ترین موج ها.
تحت سخت ترین فشارها.
برای چه؟
چرا که نباید در سطح دریا دیده شوند ونباید بوی بدش شنیده شود ونبایدباشند...
که به ناگهان حجم این همه «نباید»ها عاصی شان می کند.حیران شان می کند وکار دیگر دست خودشان هم نیست و می زنند بیرون...
هرکس خواست «فیلم» کشند قرمز را ببیند سهم اش پیش من محفوظ.
فیلم را که دیدید درباره اش بیش تر خواهم نوشت.
خواهیم نوشت. (محمد ذاکری)
